خاکستر ونوس و آتشی که بر این خاک افتاده

جارستان: وحید احمدی آرا؛ ابعاد آسیب‌های اجتماعی، اقتصادی و روانی خاکستر شدن یکی از بزرگترین مجمتع‌های خرید کشور، با بیش از هفتصد واحد تجاری، قطعا در کوتاه مدت قابلیت بررسی دقیق آماری و علمی ندارد.

آنچه مسلم است در چند روز آینده توسط یکی از نهادهای مسوول دلایل شروع آتش‌سوزی اعلام می‌گردد و همچون طاووسی که سوخت، همچون پلاسکویی که خاکستر شد، تنها زخمی‌عمیق و بی‌درمان بر تن و جان و روح و روان آسیب‌دیدگان و عموم مردم باقی می‌ماند که هیچ بیمه‌ای و هیچ تامین خسارتی خاطره‌ی این جانسوزی را پاک نخواهد کرد.

در ابتدا بگویم حضور فداکارانه‌ی آتش نشانان همیشه مظلوم در حادثه، همراهی و همدلی همه‌ی کاسبان و همسایگان، امداد و یاری‌رسانی عموم مردم، ابراز همدردی و اعلام همکاری بسیاری از چهره‌های مردمی، اطلاع رسانی و حضور تمام عیار روابط عمومی سازمان منطقه آزاد انزلی از نکات مثبت و شاخص اتفاق آخرین روز تیر ماه ۴۰۴ بود که قطعا فراموش نخواهد شد.

اما اینها دلیل نمی‌شود که نپرسیم چرا سیستم اطفای حریق مجتمع به درستی عمل نکرده یا اصلا عمل نکرده یا اصلا چنین سیستمی وجود داشته است یا نه و کدام نهاد و کدام مسوول، موظف به پیگیری و بررسی و چک کردن و به روزرسانی این سیستم قبل از وقوع حوادثی اینچنین بوده که وظیفه‌ی خود را به درستی انجام نداده است؟

آیا حادثه آتش سوزی مجتنع طاووس در سالهای گذشته درس عبرتی برای مسوولین ترک فعل کرده‌ی ما نبود؟

همه‌ی اینها سبب نمی‌شود که نپرسیم چرا با وجود اینکه بسیاری از خبرگزاری‌های خصوصی، رسانه‌های استانی و مردم‌خبرنگارها و حتی بلاکرها از همان ساعات نخست آتش سوزی در صحنه حاضر بودند، خبرنگاران و برنامه سازان صدا و سیما برای رسیدن به محل حادثه، اطلاع رسانی و امداد رسانه‌ای این همه تاخیر و تعلل داشتند.

همه‌ی این‌ها سبب نمی‌شود که یادمان برود، سوختن ونوس زیبا، نمونه‌ی کوچکی از صدها اتفاقی است که هر روز در سراسر کشور می‌افتد و ما به جای توبیخ و توضیح خواستن از مدیران و متولیان و مقصرین اصلی حادثه و مسببین گسترش و تداوم حوادث اینچنینی،تنها به ذکر تسلیت و ابراز همدردی کفایت می‌کنیم‌.

ایران ما امروز، مادر هزاران ونوس زیباست، که هر لحظه ممکن است پبراهن‌شان، جانشان ، حرمتشان ، آینده‌شان ، فرزندانشان ،در آتش بسوزد.

در همه‌ی زمینه‌ها ، اقتصادی ، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و هنری، کشور در آستانه‌ی انفجار و سوختن است.

مردم صبوری که خشم فروخورده‌شان، دیگر قابل پنهان شدن نیست، چینی که بر پیشانی جوانی این کشور افتاده و کمری که زیر بار این حجم وسیع بی‌تدبیری و ناکارآمدی خم شده و در آستانه‌ی شکستن است و فرافکنی همیشه‌ی مسوولانی که مقصر همه‌ی آنچه امروز، ایران را دچار هزاران بحران کوچک و بزرگ روزمره کرده است را تحریم‌ها و دشمنی حکومت‌های بدخواه متخاصم می‌دانند و از فساد، بی توجهی، رانت‌بازی و هزاران نکته‌ی منفی و غیرقابل دفاع مدیریتی کشور به راحتی عبور کرده‌اند.

ونوس،در اساطیر ایرانی،نماد عشق ، زیبایی و باروری است،دقیقا آنچه در چندسال اخیر در این کشور به سوی نابودی،اضمحلال و سوختن رفته است کوته نگربی و کم‌کاری و بی‌تدبیری از یک سو و بی برنامگی و عدم توجه به نیازهای اساسی کشور از سوی دیگر و دریغ از یک توبیخ، دریغ از یک استعفا،دریغ از حتی یک ابراز تأسف و علیرغم اصرار و تذکر و پافشاری مردم بر تغییر سیاست‌های کلی و جزیی، دریغ از حتی یک نشانه و پالس که نشان دهنده‌ی تغییر مثبت در روند اداره‌ی کشور باشد.

بر جان خسته‌ی و سوخته ونوس اشک می‌ریزیم و مشت بر زمین می‌کوبیم و فریاد به آسمان می‌بریم و …آرزو می.کنیم فردا و فرداها از میانه.ی این همه خاکستر و دود ققنوسی برخیزد و بذر هزار آرزوی گور به گور شده.ی‌جوانان این وطن را در خاک تشنه و بی‌آب سرزمین بکارد و شاید رویایی، آرزویی، امید به فردای بهتری دوباره جوانه بزند.